- SCHOLASTICUS
- SCHOLASTICUScognomen Ioannis Antiocheni Presbyteri et Apocrisiatii primum, exin Patriarchae Constantinopolitani, cuius exstat Συναγωγὴ κανόνων, Collectio Canonum, cui is primusGraecorum inseruit Canones Apostolicos, ut vocant. LXXXV. Sardicenses XXI. eosque praemittit Antiochenis antiquioribus, et Basilii LXVIII. Eiusdem est Νομοκάνων, de quo utroque opere vide Gerhardum von Mastricht IC. Histor. Iuris Eccl. num. 162. et seqq Dictus est autem Scholasticus, quod in Foro ex Advocatorum numero esset: hos enim eô nomine, temporibus Iustiniani et anterioribus, insigniri consuevisse, vel unicus probat Agathias; quem Suidas Σχολαςτικὸν vocat. Cuius autem is fuerit professionis, docet ipse Hist. l. 1. et 3. Atque haec notio vocis est in Codice et aliis Iuris libris. Nempe sic dicebantur primum, qui in umbra circa fictas hypotheses occupabantur; Declamatores; qui circa fictas lites versabantur, ut videre est ex Quintiano de caus. corr eloq. Postmodum sic dici coepit quivis eloquens, disertus, oratoriae facultatis et politioris literaturae studiis eruditus. Exin Advocatis civîtatum et Patronis, sed peritis, ac disertis, vox haesit: quod Scholae tum temporis essent Collegia Iurisperitorum. Vide Io. Meursium Glossar. et Vossium de Histor. Graec. l. 2. c. 22. ubi de Agathia. Inde ad Iudices provinciarum transiit; unde apud Sigebertum in Chron. Franco-Leodicensium, et apud Walafr. Strabonem de Rebus Eccl. c. 25. Prudentius Hispaniarum Scholasticus dicitur. Tandem dignitatis Ecclesiasticae nomen di factum est, quâ qui effulget, Scholis praeest Ecclesiasticis, et Magister Scholarum dicitur in Ecclesia Cadurcensi. Vide supra Caput Scholae. Genebrardus idem cum Protonotarii munere facit. Dominico Macro, Canonicus possidens Theologicam praebendam in quibusdam Ecclesiis Cathedralibus Scholastici nomine intelligitur etc. Sed et Scholasticus pro eleganti, occurrit apud Capitolin. in Maximino Iun. c. 3. ubi barbaro patri opponitur filius Scholasticus: et Hieron. in Catalogo; Serapion ob elegantiam ingenii congomen Scholastici meruit. At saepius ad doctrinae laudem pertinet. Sic Plinio l. 2. Ep. 3. Suetonius et Isaeus Scholastici dicuntur, quod, in pulvere literario vitam agentes, ad Forum non accederent, neque ullam dignitatem ambirent. Quod genus hominum dicebat Epictetus esse ζῶον οὗ πάντες ἐπιγελῶ???ιν, animal, quod omnes rident. Plinius quoque idem Scholastico homine nihil ait esse simplicius: unde vulgo hominem rerum imperitum et ineptulom, Scholasticum vocârunt, ut apud Plutarchum in Cicer. Appuleium l. 2. Alios. Primus autem, qui vocem Σχολαςτικὸς pro literarum studioso, et qui Musis vacat, usurpavit, fuit Theophrastus Epist. ad Faniam: quâ notione semel usurpari coeptam retinuerunt Graeci Latinique. Vide Is. Casaubon. ad Capitolin. d. l. uti de Scholasticis huiusmodi, quibusdam in Academiis, in Nationes divisis, supra in hac voce: infra quoque aliquid voce Studentes. Alia notio vovics occurret, voce Vocans, ubi et de de paticipio χολάζων quaedam.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.